Od Rosie (c.d. Gabriela)

Nie chciałam odpowiedzieć na pytanie dlaczego nie chcę patrzeć się w jego oczy, jednak gdy zaczął mówić o sobie tak nie miło. Od razu stwierdziłam, że powinnam wziąć się w garść i mu odpowiedzieć.
- Ja...ja nie... ja nie chcę...- nie wiedziałam jak to powiedzieć. Chwyciłam rękoma za swoją sukienkę i powiedziałam. - Ja nie chcę patrzeć się w twoje oczy...- odwrócił się Gabriel w moją stronę i spojrzał na mnie. - Ja nie chcę patrzeć się w twoje oczy, bo widzę swoje odbicie, ale też i nie tylko. Również dlatego, że podobają mi się. - powiedziałam już ciszej.
- Przecież to nie możliwe...Ty chyba w tej chwili kłamiesz?!- podleciał do mnie Gabriel i spojrzał trochę srogim wzrokiem.
- Ja nigdy nie kłamię! - podniosłam lekko wzrok i spojrzałam się na Gabriela stanowczo. Jednakże nie na długo, bo odwróciłam po krótszym czasie wzrok.
- Nie rozumiem ciebie...- powiedział Gabriel.
Ja udając, że nic nie usłyszałam. Zmieniłam temat.
- Chyba powinniśmy już iść każdy w swoją stronę.- powiedziałam, ale zbytnio się z tego nie cieszyłam.
- A dlaczego tak sądzisz?- zapytał
- Może dlatego, że niedługo wzejdzie słońce, a ty pewnie jesteś zmęczony moją osobą? - odpowiedziałam.