Od Rosie (c.d. Gabriela)

Przez dwa dni Gabriel wciąż spał, przez co zaczęłam się martwić. Pomimo, że był późny wieczór wyszłam na dwór. Siadając na ławce, zaczęłam przyglądać się gwiazdom i księżycowi. Wyjęłam swój sztylet i podnosząc go tak, aby odbiło się na nim światło księżyca. Po pewnym czasie ktoś wyszedł. Był to Gabriel, ale trochę inny on. Był w niedobrym humorze, a to co mi przykuło oczy to jego wystające kły. Odłożyłam swój sztylet tuż obok siebie. Chciałam się zapytać, ale on jak zwykle był szybszy.
- Nie już nic. Cieszę się, że wreszcie budziłeś się. Czy nic ci nie jest? - mówiąc to uśmiechnęłam się tak jak zawsze. Chcąc podejść do niego przez przypadek skaleczyłam się w dłoń. Zapomniałam, że położyłam obok siebie swój sztylet. ~Głupia ja.- powiedziałam do siebie pod nosem. Ale to co mnie bardziej zaskoczyło to to, że Gabriel bardzo szybko znalazł się tuż obok mnie. Wtedy domyśliłam się, że jest głodny i przez to, że się skaleczyłam poczuł zapach mojej krwi.